Evimizi Nasıl İnci'ye Uygun Hale Getirdik?
İnci büyüdükçe, etrafta özgürce dolanmaya başladıkça günlük hayatımıza da ortak olmaya başladı. Kendi ihtiyaçları için kendi işini kendi görme hevesiyle o minik elleriyle her yeri karıştırmaya başladı. İşte bu süreçte onun bu hevesini kırmadan, aksine teşvik ederek ama gerekli güvenlik önlemlerini alarak bir takım değişiklikler yaptık.
Öncelikle ilk ayaklanmalar(İnci hiç emeklemedi, bir yerden bir yere zıplayarak gitti ve bir anda ayağa kalktı :)) başladığında, prizleri kapattık, köşelere koruyucular taktık ve dokununca kapakları açılan tv ünitemizin (hiç çocuklu eve uygun değilmiş) kapaklarını kilitledik. Çok şükür iyi ki bunları takmışız diyeceğimiz bir kaza yaşamadık ama tedbir önemli.
Geldik bu minik insan için evde biraz yer açmaya ve onu günlük hayatımıza dahil etmeye :) Her çocuk gibi İnci de dolap karıştırmaya bayılıyor. Mutfakta onun boy hizasında bir dolabı ona ayırdım. Yemek yerken kullandığı herşeyi onun ulaşabileceği gibi oraya yerleştirdim. Biraz atıştırmalık ve suyunu da buraya bırakıyorum. Böylece susadığında yada canı atıştırmak istediğinde gidip oradan alıp geliyor. Ayrıca kendine ait bir dolabı olduğu için diğer dolapları rahat bıraktı :) Dolabın alt katına da boş plastik kutular içine ses çıkartacak bir kaç şey koyuyorum. Zaman zaman kutuları değiştiriyorum. Böylece heyecanı hiç kaçmıyor :) Yemek yiyeceği zaman gidip dolaptan tabağını kaşığını seçiyor büyük bir ciddiyetle ve ben onu izlemeye bayılıyorum :)
Kapı girişini de ufak dokunuşlarla İnci'ye uyarladık. Boyuna göre bir askıya montunu ve çantasını
astık. Ayakkabılığın alt rafına onun ayakkabılarını yerleştirdik ve minik bir sandalye de ona ayakkabılarını giyerken yardımcı oluyor. Aslında henüz çıkartırken :) Tam olarak giyemiyor ama çıkartıp yerine koyma konusunu çözdü. Benim 5 saniyede halledeceğim işi 3-4 dakikada yapıyor ama olsun :) Uzun uzun çırt çırtları açıyor, çıkartıyor, sonra ikisinide alıp ayakkabılıkta yan yana koymaya çalışıyor :)
İnci 6 aylık olupta oturmaya başladığı andan itibaren ona salonda bir oyun köşesi hazırladım. Önceleri kitapları ve oyuncakları bir sepette iken, zamanla kitaplığa ve oyuncak dolabına geçiş yaptık. En sonunda da salonumuzu istila etti minik kuş :) 2 yaşına kadar bu böyle devam etti. 2. yaş gününde onun odasını bebek odasından çocuk odasına çevirdik :) Masası,kitaplığı,çadırı herşeyi odasına taşıdık.Bu yeni düzen İnci'nin çok hoşuna gitti ve tabi ki bizim de :)
Odasındaki değişikliklerden bahsetmem gerekirse, yatağının ön kızmını söküp yerine mini bir korkuluk aldık. Kitaplarını masasının önüne duvara astığımız raflara yerleştirdik. İstediği gibi uzanıp alabiliyor. Oyun grubunda ve birlikte yaptığımız aktiviteleri duvarlara asmaya başladık. İnci onları gördükçe hadi anne daha çok yapalım diyor :) Kesinlikle teşvik edici oluyor ve değer verdiğinizi görmek çocuğunuzu mutlu ediyor.
Son olarak banyoda onun için bir takım düzenlemeler yaptık. Ona özel bir sabunluk ve diş fırçalık aldım. Yine kendi havlusunu ulaşabileceği bir yere astım. Lavabonun önüne bir yükseltici aldık, böylece ellerini yıkarken daha rahat ediyor. Küveti tamamen İnci'ye bıraktık. Oyuncakları, şampuanları istediği gibi yıkanıyor :)
Son olarak da İkea'dan aldığımız aslında bir merdiven-taburen olan BEKVAM adlı üründen bahsetmek istiyorum. Mutfakta baş köşeyi aldı ve İnci sürekli onun tepesinde. Mutfakta bizimle olmayı yardım etmeyi çok seviyor. İllaki tuzunu o atmak, yumurtayı beraber karıştırmak istiyor :) Bizde kapıyoruz merdiveni, üstüne çıkınca tezgaha çok güzel yetişiyor. O merdivenin tepesinden bizi izlerken hepberaber yemek yapıyoruz. Şiddetle tavsiye ederim.
Kısacası naçizane fikrim miniğinizin büyümesine ona fırsatlar vererek şahit olmak çok daha keyifli. Evet kendi işini görmesine izin vermek zaman alıyor, sabır istiyor, ev dağılıyor-pisleniyor... Kabul ediyorum ama kendine güvenli, motor gelişimini emin adımlarla tamamlayan bir kuzucuğunuz oluyor. Sizce de herşeye değmez mi?
Sevgiler,
